رسم ادما همینه

آدمی که دوستت دارد

خیلی زود برایت عادی می شود

حرف هایش.. دوستت دارم هایش..

و تو خیلی زود کلافه می شوی

از بهانه هایش.. اشکهایش.. توقع هایش..

و چون تصور می کنی که همیشه هست.. همیشه دوستت دارد..

هیچوقت نگاهش نمیکنی

نگرانش نمیشوی..

برای از دست دادنش نمی ترسی..

او همیشه هست

اما

او هم آدم است..

روزی که کارد به استخوانش برسد

کوله بار اندوهش را بر می دارد

و بی سر و صدا می رود..

حسی به من می گوید

آن روز بی اراده صدایش می زنی

اما

جوابی نمی آید..

فقط

برایت

جای پایش می ماند..!!