عشق را در چشمان مادرم ودست های چروک شده پدرم یافتم

دلشکسته

عشق را در چشمان مادرم ودست های چروک شده پدرم یافتم

دلشکسته

.

خوبم …!

باور کنید …؛

اشک ها را ریخته ام …

غصه ها را خورده ام …؛

نبودن ها را شمرده ام …؛

این روزها که می گذرد …

خالی ام …؛

خالی ام از خشم، دلتنگی، نفرت …؛

و حتی از عشق …!

خالی ام از احساس …

یکشنبه 12 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 06:29 ب.ظ

نظرات 12 + ارسال نظر

نادم یکشنبه 12 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 07:05 ب.ظ http://aziiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiizam.blogsky.com

ای کـــــــودک. . .
کفش هایم را نپوش
تلاش تو برای بزرگ شدنت غــــــمگینم می کند . . .
کــــــودک بمان ، کوچــــک بمان . . .
من در بزرگ شدنم دردهایی دیدم که کــــــــوچک کرد، بزرگ شدنم را . . .

مینا یکشنبه 12 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 10:16 ب.ظ http://minaaar.blogfa.com/

قربونننننننننننننننننننن شما..من عاشق جمله های حسین پناهیم

ehsan یکشنبه 12 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 10:24 ب.ظ http://secret65.blogsky.com

نشسته ام به تماشا... به لطف خاطره ها
پر است کوله ی سنگین درد دل هایم
- درست مثل گذشته، زمان بچگی ام
که با تو خاطره می شد تمام دنیایم،
قدم که می زدم، این برگ های خشک تو بود
که شعر می شد و می ریخت زیر پاهایم-
هنوز هم که هنوز است، هر کجا باشی،
به شوق دیدن تو پا برهنه می آیم

سلام
از الان تا آخر هفته آپم----- منتظرم

ehsan دوشنبه 13 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 10:31 ب.ظ

کجایی

Usta navid سه‌شنبه 14 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 12:20 ب.ظ http://navid-maryam.blogfa.com

خیلی عالی بود عزیز

Ehsan سه‌شنبه 14 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 01:28 ب.ظ http://secret65.blogsky.com

همیشه دوست داشتم

جوری در آغوشت بخوابم

که خدا پیدام نکند

خیال کند

اشتباهی به تو

دو تا روح داده است . . .

عباس معروفی

Ehsan سه‌شنبه 14 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 01:29 ب.ظ http://secret65.blogsky.com

نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم

تو همیشه دعوتی ، راس ساعت دلتنگی !

negar17 سه‌شنبه 14 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 06:51 ب.ظ http://bardiiyyyaaaa.blogfa.com

ورق ورق کن “خاطرات” خاک گرفته را …
شاید غبارش “احساست” را به سرفه بیندازد...

نادم چهارشنبه 15 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 04:03 ب.ظ http://aziiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiizam.blogsky.com

پک زدن به سیگار هیچ معنایی ندارد الّا نوعی لجاجت با خود، و حتی لجاجت در تداوم ِ نوعی عادت.
عجیب ترین خوی ِ آدمی این است که می داند فعلی بد و آسیب رسان است، اما آن را انجام می دهد و به کرات هم. هر آدمی ، دانسته و ندانسته ، به نوعی در لجاجت و تعارض با خود بسر می برد ، و هیچ دیگری ویرانگرتر از خود ِ آدمی نسبت به خودش نیست.